Ann Arbor en Chicago

Eindelijk, het echte begin van onze huwelijksreis! Als eerst uiteraard een kort verslag van de conferenties in Ann Arbor (MI) en Chicago (IL) USA. De vlucht naar de VS ging verbazing wekkend snel. Dit keer hebben we ervoor gekozen om iets bij te leggen en economie comfort te vliegen, wat erg goed bevallen is! Het pak (voor de bruiloft van Angie en Lucas) werd netjes opgehangen bij de business class en je merkt die 10cm extra beenruimte toch echt wel! Ook kregen we lekker een glas champagne en een flinke schaal nootjes om het begin van onze huwelijksreis te vieren. Aangekomen in de VS uiteraard eerst in de rij voor de douane. Het duurt even, maar gelukkig ben je er uiteindelijk toch altijd wel lekker vlot door. Aangezien we net een nieuw esta hadden aangeschaft wisten we niet of we een repeating esta waren of niet, we gingen er maar vanuit van niet en dit bleek goed te zijn. Nadat we de koffers opgehaald hadden konden we de auto halen. Uiteraard reden alle verhuurbedrijven af en aan met busjes en kwam pas na 20 min. Hertz eens aankakken, je kan niet alles hebben :). Gelukkig was de chauffeur wel heel vriendelijk, dat maakt dan weer een hoop goed. Na een kort ritje mochten we weer een tijdje in de rij. Niet dat het super druk was, alles ging natuurlijk weer op zijn amerikaans, op het gemakje! Ook snapte ze geloof ik niet helemaal wat ze met dat gekke hollandse paspoort en rijbewijs aan moest. Uiteindelijk een prima auto meegekregen; Honda Accent. Geen cruise control, maar verder prima!

Na een lekkere nacht in de Candlewood Suites in Schiller Park (vlak bij O'hare airport), wat overigens een prima hotel was, zijn we op pad gegaan naar Ann Arbor. Het was eigenlijk nog best een stuk rijden, dit viel wel iets tegen, maar Ann Arbor zelf was best de moeite waard. We hebben overnacht in het Red Roof Inn, met ontbijt bij de Big Boy :). Voor een nacht is het Red Roof prima, voor meerdere nachten is het toch wel een beetje pauper. Maargoed, je kan ook niet alles hebben voor die paar dollar per nacht. De conferentie vond plaats in het Michigan League gebouw. 's Avonds zijn we nog even wezen kijken hoe we daar konden komen, waar we achteraf blij mee waren. Het was best even zoeken, en nu kon ik (Rick) gelijk even mijn badge etc. ophalen. Helemaal klaar voor de conferentie dus!!! Kleine choc die avond, een invited sessie was een plenary! Oeps, de slides dus nog maar een beetje oppoetsen....

De conferentie zelf was verder niet heel spannend. In totaal ongeveer 100 man, zondag ochtend beginnen met Lambert W functies (ik weet ook niet wat het zijn); het zal allemaal wel. Een paar leuke praatjes aangehoord vanuit de Eindhoven / KTH hoek, en 's avonds gezellig uit eten geweest met de groep. De laatste conferentie dag heb ik helaas niet helemaal meegekregen :) we moesten tenslotte naar de ACC en nog via een outlet centrum.

Na wederom een dag rijden weer terug in Chicago. Dit keer was het precies spitsuur, en wij moesten door het centrum heen. Dat is toch best wel druk. Stapsgewijs zijn we uiteindelijk aangekomen en hebben we de auto ingeleverd. Terug met het Hertz busje naar de terminal en vervolgens weer met een Taxi naar het centrum. Het Hilton Palmer House om precies te zijn. Bij het inchecken werd ons verteld dat voor slechts 20 dollar per nacht extra we in een grotere kamer konden met uitzicht op het meer! Aangezien het maar een keer je huwelijksreis is hebben we dit gedaan. Aangekomen in de hotelkamer bleek dat we welgeteld 3 cm meer konden zien tussen de andere gebouwen door. We hadden wel twee badkamers, dus over de grotere kamer had hij niet gelogen! Bij de welkomstborrel later op de avond zijn we de Eindhoven groep tegen gekomen, met een man of 15 waren we best goed vertegenwoordigt! Na de welkomstborrel zijn we naar de Howl to the Moon geweest, waar een erg goede coverband aan het werk was met twee piano's, twee gitaren en een drumstel.

De eerste conferentiedag bevatte niet erg veel leuke praatjes, dus dit konden we mooi gebruiken om onze slides nog wat aan te passen en de praatjes te oefenen voor de komende dagen. De tweede dag was Rick aan de beurt voor zijn praatje. Gelukkig gelijk in de eerste sessie van de dag. Het praatje ging erg goed. Deze hele dag stond in het teken van Eindhoven, aangezien op 2 na iedereen moest.

Martijn (ASML) had georganiseerd dat we met z'n allen naar U2 konden gaan in het United Stadion in Chicago. Bij vertrek uit het hotel werden er heel decadent twee limosines geregeld en geheel in stijl vertrokken we die kant op. Het United Stadion is een basketbal stadion, daardoor is het niet zo groot als een voetbal stadion, maar toch konden er behoorlijk veel mensen in. Aangezien we direct na de conferentiedag vertrokken zijn, hebben we eerst wat te eten geregeld en na 2 uur wachten begon U2 dan eindelijk te spelen. Wat een onwijs gave ervaring om zo'n concert mee te maken!!!

Na het concert stroomde uiteraard het hele stadion leeg, waardoor er geen taxi meer te regelen was. We dachten op het gemakje terug te lopen, dit bleek echter meer terug rennen zijn!! Halverwege zijn we de helft van de groep kwijt geraakt die een taxi gevonden hadden en uiteindelijk zijn we met 6 man terug gelopen naar het hotel, wat ongeveer 4 km lopen was. Lekker uitgewaaid zijn we op het gemakje naar bed gegaan, want ik (Annemiek) moest de dag er na nog presenteren.

De laatste conferentiedag had ik 's middags mijn presentatie, die gelukkig ook goed ging. Na deze presentatie hadden we het overigens wel gehad na 6 dagen conferentie. 's Avonds zijn we met Chucho gaan eten bij Giordano's voor een Chicago style pizza. Dit lijkt meer op een taart, maar het is echt een pizza!! Je krijgt een pizza bodem met daarop de gekozen toppings, gevolgd door nog een laag bodem met daarop nog wat tomatensaus. Wauw wat machtig, maar wel lekker!! Twee slices is overigens meer dan genoeg :)

Na de pizza zijn we nog wat gaan drinken bij the House of Blues, wat een plek is waar je schijnbaar geweest moet zijn als je in Chicago bent geweest. Er zat een fanatieke muzikant gitaar te spelen, wat een gezellig sfeertje op leverde.